Sinds ik bij grote zus op de peutergroep ben gaan spelen is mijn woordenboek een flink stuk gegroeid. Een overzichtje:
– Sank: Brandweerman Sam
– Apoeper: (nog steeds) Assepoester
– Voke, Vogeke: vogel (papa denkt dat dit van zijn dialect “vögelke” komt)
– Wate: Water
– Appelepeej/appelepeer: fruit
– Ete: Eten
– Bote: boterham
– Haasjag: hagelslag
– Voetsje: vleesbeleg (afgeleid van worstje?)
– Kekke: cracker/knäckebröd
En dat zegt meteen genoeg over de lange stilte op de site van Bas. Het is druk geweest afgelopen maanden om die twee kleintjes gevoed, gezond en bezig te houden. Of beter gezegd: dat bezighouden dat doen ze zelf wel, maar om ‘t in goede banen te leiden … Het werken aan de sites van de twee kleintjes is er een beetje bij ingeschoten. Hierbij voor Bas alvast een inhaalslag die meteen doorschiet naar letterlijk een jaartje later. In die periode hebben we vakanties meegemaakt, een paar verjaardagen, en een hele boel stapjes in de ontwikkeling van het mannetje. Het wordt dus een lang verhaal!
Een paar weekjes na de laatste post (van eind maart 2014) hebben we onze (inmiddels standaard) voorjaarsvakantie gevierd bij dit keer de Vossemeren, bij Eindhoven net over de grens in België. Weer eens een keertje wat dichter bij huis waardoor opa en oma Beugen ook weer eens een dagje op bezoek konden komen. De foto’s van de vakantie staan er hieronder niet tussen, maar zal ik een keertje als apart verhaal bij één van de kindjes op de site zetten.
Dit keer kozen we voor een huisje met (maar) twee slaapkamers. We wisten dat ‘t wennen zou zijn, maar het was een bewuste keuze richting de zomervakantie. De caravan die we voor de zomer geboekt hadden had ook maar twee slaapkamers en we wilden alvast polsen hoe dat zou gaan. Nou, dat hebben we geweten! Er zijn avonden geweest dat ze elkaar tot ruim na negenen wakker hielden met knuffels overgooien, gillen, gappen en grollen en gewoon gek doen.
Niet dat het er daags erna minder gezellig om was; al werden de middagdutjes met name door Bas goed benut. Er zijn een paar dagen geweest dat we hem in de kinderstoel parkeerden om te gaan lunchen, maar tegen dat de tafel klaar was lag meneer al te snurken. Toen dat de tweede keer gebeurde hebben we ‘m maar lekker (zonder bammekes) in zijn bedje gelegd en ‘m lekker laten slapen. Dat vermoeid zijn was niet raar, want hij liep toen nog niet echt. Staan was geen probleem, lopen achter de trolley ook niet, maar alleen stappen zat er nog niet in. Dus toch heel veel kruipen, vallen, opstaan, nog een keer proberen en zo verder. In het zwembad was dat geen probleem, want het water kwam ‘m precies tot borsthoogte. Hij kon daar dus zelf lekker doorheen kruipen en hij was totaal niet bang om een keer te plonsen: hoe meer/vaker hoe beter. Zelf omhoog proberen te klimmen naar het glijbaantje en dan zonder angst volle vaart naar beneden. In de discovery dome was dat kruipen minder handig, want daar lag een lekker zandstrandje, dus dat heeft ons weer twee rompertjes gekost.
Wat ‘m ook veel energie kostte was dansen; toen hij net kon staan vond hij ‘t prachtig om lekkere kindermuziek goed met zijn heupen te draaien … kan hij niet van papa hebben! Supergrappig filmpje van gemaakt dat ik nog een keer hier op de website wil gaan plaatsen. (We hebben inmiddels een hele serie van dansmoves op film, dus dan maak ik een keertje een compilatie ervan)
Vrij vlot na die vakantie bij Centerparcs was het voor Bas tijd voor de waterpokken. We hadden al een paar maanden eerder gedacht dat hij ze zou gaan krijgen, maar dat was toch uiteindelijk andere uitslag. Maar deze keer was ‘t toch echt raar; en hoe, er staan hieronder twee fotootjes. Waar Meike vooral een paar hele grote blaasjes had op m.n. haar gezicht, was Bas echt de prototypische waterpokken met over het hele lijfje kleine blaasjes. Gelukkig was ook hij nog net niet zo alert dat hij ‘t jeuken als vervelend vond en wilde krabben. Hij heeft er dus geen littekentjes aan over gehouden, maar ‘t is wel een week of twee afzien geweest voor ‘t arme manneke. Gelukkig was hij na het koortsende deel niet echt ziek meer van en kon en wilde hij graag gewoon spelen.
Na de verjaardag van Meike was het vooral aftellen richting de zomervakantie. Dit jaar weer een keertje gewoon met z’n viertjes voor ‘t eerst naar een camping in Frankrijk. Helaas was het een matige zomer afgelopen jaar; dat was ‘t al in Nederland en in ‘t relatieve noorden van Frankrijk was dat ‘t dus ook. De eerste helft van de week hebben we nog wel mooi weer gehad en mooie foto’s van het meer en de camping kunnen maken. Daarna was het helaas regen in ‘t kwadraat. Er ging geen dag voorbij of er was wel regen op de meest onhandige momenten. Desondanks toch gewoon een hartstikke leuke vakantie en we zouden zo nog eens teruggaan naar die camping. We hebben lekker kunnen zwemmen al was het water wel wat koud; ook hier kon Bas net door het pierebadje kruipen zonder kopje onder te gaan. Maar dat was natuurlijk wel weer ‘t leukst: dus alle kleurtjes die proberen te duiken en te zwemmen werden driftig geimiteerd. Hij is niet bang van water en plonst lekker mee! Hoe gekker, hoe beter.
Uiteindelijk zijn we wel, vooral door ‘t aanhoudende regenen en de kou daardoor een dag eerder naar huis gegaan. Overdag was het een heerlijk 20-25 graden, maar ‘s nachts koelde het gemakkelijk af tot een graad of 10-12. Gelukkig hadden we extra dekens in de caravan en konden we in elke kamer een straalkacheltje aanzetten. Het probleem was alleen dat Bas en Meike bij elkaar lagen en hoewel we (en zij ook) daar al een beetje aan gewend waren, zijn ‘t twee hele verschillende kindjes qua temperatuurbeleving. Meike is net als papa warm aangelegd, terwijl Bas koukleum is (net als mama). Die twee op één kamer was dus niet handig: verwarming een tikkie te warm en dan kon Meike niet slapen; een tikkie te koud en dan was ‘t weer niet goed voor Bas. Pas op ‘t einde van de vakantie realiseerden we ons waarom we Bas zo vaak opeens gedraaid in bed lag: dan lag hij met zijn hoofdje lekker dicht bij de verwarming.
Het manneke begon ook rond die tijd steeds meer woordjes te proberen. Eén van zijn favorieten was algauw “Apoeper”; zijn persoonlijk verbastering van Assepoester. Hij leerde Assepoester kennen door het kijken naar Sprookjesboom filmpjes (Youtube is Basje’s en Meike’s best friend). Meike had Sprookjesboom weer leren kennen via haar speelvriendinnetje en dus moest Bas meekijken. Na een tijdje begon hij echter steeds vaker om “Apoeper” te vragen. Het kostte even wat zoeken, totdat we ontdekten dat ons mannetje verliefd was op Assepoester. Andere woordjes zijn inmiddels “ete” (en daarvoor wil hij zelfs vaak al voortijdig de tv uitzetten), “mia” (meer), “bol” (alles wat rond is, van bal tot aardappel en druif), “onge” (van papa’s ‘onger’, beneden). Verder horen we sinds kort ook wel eens een ‘ajjewie” (alsjeblieft), “dinke”, “wate” en “ijsch”. Oma en m.n. opa zijn heilig. “Bokka” en “pinka” zijn vast bij het ontbijtritueel. Eerst was pinka inderdaad de pindakaas op de bokka, maar inmiddels staat pinka voor elk beleg, dus soms is ‘t even zoeken voordat we de goede boterham klaarhebben. Na het eten is het tijd om te “poetse”. Dingen die niet met eten te maken hebben zijn “auto”, “kroko” en “voke” (vogel). Na Sinterklaas was opeens “pepe” in het vocabulair opgenomen toen hij de zoete smaak van pepernoten had geproefd.
Lopen doet hij inmiddels (richting het einde van het jaar) als een kievit. Sinds hij de kunsten van de grote peuters probeert na te doen die hij ziet op het KDv, is hij aan het springen, rennen en voetballen. Wat dat laatste betreft is hij tot nu toe een rasechte linkspoot, en hij kan hard schoppen en dribbelen. Laatst betrapten we hem erop dat hij volleyballen leuk vindt: een ballon opgooien en daarna met een handje er tegenaan tikken. In het algemeen is hij motorisch handiger vergeleken met Meike op deze leeftijd. Hij kan goed zelfstandig eten en schraapt netjes met zijn lepel zijn mond schoon als er wat yoghurt langs zijn mond loopt (of op zijn schortje druipt).
Het jaar hebben we afgesloten met een korte midweek rondom oudjaar, samen met Miquel en zijn gezin. Het was er een gezellige bende, maar de uitschieters waren toch wel weer het zwembad en lekker zelf rondrennen. Van de andere kant was het samen met zus in de bolderkar ook erg gezellig. Vooral na het zwemmen als hij dan lekker bij Meike “op schoot” in slaap viel op de weg naar huis. Oudjaar zelf is zonder noemenswaardige problemen aan ‘m voorbij getrokken; hij sliep zelfs door het vuurwerk heen dat Miquel en ik hebben afgestoken.
Een week of wat later is het dreumesje een peutertje geworden. Daarover later weer een nieuwe bericht.
Met een half jaartje oud, zo’n beetje rond de verjaardag van grote zus, is Bas inmiddels al een hele kerel aan het worden … letterlijk. Bas heeft het groeien ontdekt en blijkt een maandje of drie à vier voor te liggen in zijn lengtegroei. In de kilo’s zit hij precies op de lijn, dus hij is gewoon groot voor zijn leeftijd; verder niks aan de hand. Tot nu toe (maart 2014) houdt hij dat vol: hij is maar een kilo of twee lichter dan zijn grote zus. Hij kan goed eten en laat zich alles prima smaken en laat zich niks wijsmaken als hij iets ziet dat lekkerder is dan wat op zijn eigen bordje ligt. Desnoods vliegt dat bordje van tafel om duidelijk te maken dat hij dat andere wil.
Het is wel goed te merken dat hij al zijn energie in het groeien in de lengte steekt. Wat tandjes betreft loopt hij toch wel wat achter tov. het gemiddelde (of, tenminste, vergeleken met Meike): we tellen er vier die goed bruikbaar zijn (en, wederom maart 2014, lijkt het tweede setje snijtanden toch eindelijk eraan te komen). Ook qua haartjes valt het, vergeleken met Meike, wat tegen. Terwijl Meike bij haar eerste verjaardag tenminste al één (en in mijn herinnering al twee) keer naar de kapper was geweest, is daar bij Bas geen sprake van.
Daarnaast spendeert Bas een boel energie aan tijgeren, spelen en preken. Tijgeren doet hij vanaf, ongeveer, zijn derde kwartaal en er ging inderdaad een wereld voor hem open. Een wereld die hij heel anders benadert dan zijn zus. Waar Meike rustiger speelde en vooral met haar eigen dingetjes bezig was, is Bas veel opener en vasthoudener aan het ontdekken. Meike konden we wel eens met een ander speeltje afleiden van iets dat niet kon/mocht, zit er bij Bas niet veel anders op dan gewoon de deur weer goed dicht doen of het hele mannetje in een andere hoek van de kamer te zetten; vaak moeten we dat dan een keer of drie of vier herhalen voordat de boodschap duidelijk is. Bas heeft een hele duidelijke wil en vergeet niet snel wat zijn plannen zijn.
Tot slot is Bas ook goed aan ‘t kletsen sinds hij richting zijn eerste verjaardag is gegaan. Hij kan hele verhalen vertellen en soms is het echt duidelijk dat hij een boodschap probeert over te brengen. Uiteindelijk heeft hij dan natuurlijk nog handen en voeten nodig om het echt duidelijk te krijgen, maar als het dan lukt gloeit hij van trots.
De feestdagen aan het einde van het jaar zijn nog een beetje langs ‘m heen gegaan. De gezelligheid en ‘t samenzijn vind hij geweldig, maar kadootjes uitpakken is toch voor de grotere kinderen. Lekker spelen met ‘t resultaat is natuurlijk prachtig en dan vooral ook proberen om de grote kindjes (Sanne, Meike) na te doen, of zelf met een speeltje er vandoor te gaan zodra die grote het laten vallen. Het wordt nu ook steeds duidelijker dat Meike en Bas (nog steeds) mentaal dicht bij elkaar liggen. Als ze een keer samen spelen, dan kunnen samen om de meest kleine gekkigheidjes samen uitgebreid lachen. Het hoeft geen duidelijk grapje te zijn; ook het overgooien van een ballon kan geweldige lachsalvo’s uitlokken. Ze hebben eenzelfde begrip van de wereld en kunnen dus op dezelfde manier ergens over verwonderd zijn.
De afgelopen week zijn we begonnen met Bas zijn potjes groente en fruit … smaakt ‘m goed en eigenlijk zonder gewenning of aanpassingsproblemen slobbert hij alles lekker naar binnen. Zelf sabbelen op een soepstengel is prima! Een tevreden etertje, maar hij is gisteren dan ook al een half jaar geworden.
Sinds Sigrid weer is gaan werken (eind april) is Bas natuurlijk samen met zijn grote zus naar het KDV. Het bevalt goed bij de kikkertjes en hij heeft er nog een maandje of twee samen met zijn grote zus mogen spelen. Hij vond dat prima, maar we konden goed merken dat Meike even moest wennen: als grote zus wilde toch graag voor Bas zorgen en zodra ze even van elkaar gescheiden werden, dan was het toch drama en flink huilen. Gemakkelijk als hij is past Bas makkelijk in het schema; net zo als zijn grote zus is hij er graag bij en slaapt hij wat minder dan thuis; hij is er niet minder vrolijk door.
We merken wel dat het twee verschillende babietjes zijn/waren, omdat Bas’ ontwikkelingspatroon heel anders is dan dat van Meike. Zij was destijds op deze leeftijd wat introverter als het ware: nog niet heel erg bewust van haar omgeving en ze speelde ook rustiger. Bas zoekt heel nadrukkelijk de aandacht en geniet er dan ook van. Laatst vertelden de leidsters dat hij in schommelstoel spontaan zo hard moest lachen dat zij daarop in de lach schoten. Toen Bas in de gaten kreeg dat het door hem kwam, had hij er al snel een spelletje van gemaakt.
Ook qua fysieke groei is ‘t een flink mannetje aan ‘t worden. Begin augustus is er weer een consultatiebureau bezoek, zodat we dan weer een nieuwe meting binnen krijgen. We verwachten wel dat hij boven de curve ligt. Daarin lijken Meike en Bas wel weer op elkaar: ze laten ‘t zich allebei goed smaken. Bas rolt nog net niet helemaal om van rug naar buik, maar als je hem op zijn buik legt en hij is ‘t moe, dan draait hij wel weer zelf terug naar rugligging. Met ondersteuning kan en probeert hij wel al rechtop te zitten en zijn hoofdje is dan al redelijk stabiel.
Toen opa en oma enige jaren geleden 40 jaar getrouwd waren wilden we eigenlijk met hen een weekje op vakantie. Jammer genoeg zat er toen een aanstaand Meike-tje in de buik van Sigrid en toen we er weer praktisch aan toe waren een vakantie te plannen, zat de volgend er alweer in en toen was Sigrid niet meer voldoende mobiel vanwege haar bekkeninstabiliteit. Weer uitstel.
Uiteindelijk zijn we afgelopen oktober op vakantie geweest. Met opa en oma (weer) naar de Huttenheugte van Center Parcs; zij in een fijn 2persoons huisje en wij in dezelfde straat als vorige keer en huisje met 3 slaapkamers, zodat de kindjes lekker hun eigen plekje hadden.
Opa en oma mee op vakantie, dat betekent natuurlijk dat papa en mama eens lekker samen rustig konden gaan uiteten terwijl de kindjes lekker lagen te slapen of door opa en oma naar bed gebracht werden. ‘t wordt dan natuurlijk nog geen latertje, maar toch is ‘t dan lekker om weer eens tijd met z’n tweeën hebben. We hebben dat een keer of twee gedaan en volgens mij vonden de kindjes en opa en oma het wel gezellig om zo samen te zijn zonder papa en mama erbij.
Natuurlijk ook samen gegeten: een keertje lekker gourmetten in ons huisje (lekker vroeg zodat de kleintjes fijn mee konden eten) en daarnaast zijn we een keer naar de pizzeria en de grill van het park geweest. Ook lekker, maar dan merk je nog dat ‘t voor Meike moeilijk is om lang stil te blijven zitten en dat ‘t voor Bas nog net wat vroeg is (hij loopt tegen z’n “ik wil naar bed” momentje aan als je net aan ‘t toetje begint).
Verder niet meer dan ‘t gebruikelijke: een dagje zwemmen, alles bij elkaar een keer of drie naar plopsaland (samen met opa en oma natuurlijk), keertje lekker wandelen op ‘t park, op de koffie bij opa en oma, eendjes voeren… Kortom, the usual.
En ja, het zijn wat veel fotootjes van Meike op Bas zijn website, maar ja, ze waren per slot van zake samen op vakantie.
De tijd vliegt ontzettend snel. Ik heb ‘t net nog even op de site van Meike nagekeken, maar bij 8 weken had ik voor haar al 7 stukjes op haar website geschreven. ‘t Is waar: die tweede gaat ‘n stuk makkelijker, omdat je die eerste al gro(o)t(er) hebt gekregen. Al die ontdekkingen, nieuwe situaties, emoties (good and bad) zijn al een keer de revue gepasseerd. De prikkel om alles op te schrijven is dus wat lager. Daarbij komt wel nog dat ‘t zeker in ‘t begin zoeken was naar een werkschema, waardoor we best vaak blij waren om ‘s avonds op de bank te kunnen ploffen. Nu, bij 8 weken, gaat dat gelukkig beter. Bas slaapt bijna door, waardoor de nachten weer beter zijn en hij heeft nu een vast ritme waardoor de dag beter is in te richten. De avonden zijn desalnietemin nog steeds kort 🙂 … en dus weinig tijd voor verhaaltjes.
In dezelfde periode waren ‘t tropenweken bij Meike: heel veel huilen door de reflux waar ze zo’n last van had en dus heel veel inzet van ons om haar rustig te krijgen en houden. Bas is een dotje wat dat betreft: hij heeft zeker wat last van reflux, maar “medisch” gezien noemen we ‘t dan ongecompliceerd, omdat ‘t niet meer is dan af en toe een mondje terug geven. Verder is ‘t een hele gemakkelijke en je zou ‘m gemakkelijk een keertje kunnen vergeten dat hij aan de beurt is voor een flesje (gelukkig neemt hij je dat niet in dank af en meldt hij zich duidelijk 😉 ).
Het enige andere moment, naast etenstijd, dat hij huilt is als hij vindt dat hij aandacht nodig heeft. Bas is een knuffelventje en zeker in ‘t begin hebben we zijn knuffelhuiltjes af en toe voor hongerhuiltjes aangezien, omdat ze vaak ongeveer samenvielen. Nu Bas zo goed als doorslaapt is het veel duidelijker dat hij om 4u ‘s nachts gewoon even wakker wordt om te checken of we er nog wel zijn en met een paar keer fopspeentje in doen slaapt hij rustig weer een uurtje verder totdat bijna flesjestijd is.
Met vier weken bleek Bas bij controle al flink te zijn gegroeid: hij woog toen al dik vijf kilo en was al 57 cm lang. De foto’s hieronder laten duidelijk zien dat ‘t sindsdien niet minder is geworden.
Klik op één van de kleine fotootjes om ze te vergroten. In het volgende scherm kun je dan de andere foto’s bekijken door op de pijltjes links en rechts van de foto te klikken.
