Met een half jaartje oud, zo’n beetje rond de verjaardag van grote zus, is Bas inmiddels al een hele kerel aan het worden … letterlijk. Bas heeft het groeien ontdekt en blijkt een maandje of drie à vier voor te liggen in zijn lengtegroei. In de kilo’s zit hij precies op de lijn, dus hij is gewoon groot voor zijn leeftijd; verder niks aan de hand. Tot nu toe (maart 2014) houdt hij dat vol: hij is maar een kilo of twee lichter dan zijn grote zus. Hij kan goed eten en laat zich alles prima smaken en laat zich niks wijsmaken als hij iets ziet dat lekkerder is dan wat op zijn eigen bordje ligt. Desnoods vliegt dat bordje van tafel om duidelijk te maken dat hij dat andere wil.
Het is wel goed te merken dat hij al zijn energie in het groeien in de lengte steekt. Wat tandjes betreft loopt hij toch wel wat achter tov. het gemiddelde (of, tenminste, vergeleken met Meike): we tellen er vier die goed bruikbaar zijn (en, wederom maart 2014, lijkt het tweede setje snijtanden toch eindelijk eraan te komen). Ook qua haartjes valt het, vergeleken met Meike, wat tegen. Terwijl Meike bij haar eerste verjaardag tenminste al één (en in mijn herinnering al twee) keer naar de kapper was geweest, is daar bij Bas geen sprake van.
Daarnaast spendeert Bas een boel energie aan tijgeren, spelen en preken. Tijgeren doet hij vanaf, ongeveer, zijn derde kwartaal en er ging inderdaad een wereld voor hem open. Een wereld die hij heel anders benadert dan zijn zus. Waar Meike rustiger speelde en vooral met haar eigen dingetjes bezig was, is Bas veel opener en vasthoudener aan het ontdekken. Meike konden we wel eens met een ander speeltje afleiden van iets dat niet kon/mocht, zit er bij Bas niet veel anders op dan gewoon de deur weer goed dicht doen of het hele mannetje in een andere hoek van de kamer te zetten; vaak moeten we dat dan een keer of drie of vier herhalen voordat de boodschap duidelijk is. Bas heeft een hele duidelijke wil en vergeet niet snel wat zijn plannen zijn.
Tot slot is Bas ook goed aan ‘t kletsen sinds hij richting zijn eerste verjaardag is gegaan. Hij kan hele verhalen vertellen en soms is het echt duidelijk dat hij een boodschap probeert over te brengen. Uiteindelijk heeft hij dan natuurlijk nog handen en voeten nodig om het echt duidelijk te krijgen, maar als het dan lukt gloeit hij van trots.
De feestdagen aan het einde van het jaar zijn nog een beetje langs ‘m heen gegaan. De gezelligheid en ‘t samenzijn vind hij geweldig, maar kadootjes uitpakken is toch voor de grotere kinderen. Lekker spelen met ‘t resultaat is natuurlijk prachtig en dan vooral ook proberen om de grote kindjes (Sanne, Meike) na te doen, of zelf met een speeltje er vandoor te gaan zodra die grote het laten vallen. Het wordt nu ook steeds duidelijker dat Meike en Bas (nog steeds) mentaal dicht bij elkaar liggen. Als ze een keer samen spelen, dan kunnen samen om de meest kleine gekkigheidjes samen uitgebreid lachen. Het hoeft geen duidelijk grapje te zijn; ook het overgooien van een ballon kan geweldige lachsalvo’s uitlokken. Ze hebben eenzelfde begrip van de wereld en kunnen dus op dezelfde manier ergens over verwonderd zijn.
